Samen met mijn papa begonnen we aan een klein vader-dochter projectje achter het drumstel. We zochten naar goede lessen, en kwamen zo terecht op Davy’s Drumschool. Vanaf de eerste les voelde ik mij al op mijn gemak, en hij motiveerde me telkens weer om ook thuis goed te oefenen, maar papa daarentegen? Hij had het altijd ‘te druk’, oefenen was overbodig en hij kon het zo even goed. Een paar maanden later werd het moeilijker, en tja… laten we zeggen dat papa niet meer zo zelfzeker was.
De ritmes gingen sneller, en de fills werden moeilijker, en ik boekte veel vooruitgang samen met Davy en zijn perfecte uitleg. Papa stuntelde echter nog altijd alsof hij voor het eerst de stokken vasthield. Toen zat er nog maar één ding op: ik moest hem achterlaten. Zonder spijt of achteromkijken ging ik verder op mijn drumpad.
Nu kijkt papa gewoon toe vanop de zijlijn. Davy zijn lessen zijn perfect afgestemd op jouw niveau … maar alleen als je niet koppig beweert dat je het allemaal al kan. Sorry, papa 🙂